Voor ik doodga nog even dit

Niet schrikken, ik ga niet dood. Nou ja, ik ga wel dood, maar niet op dit moment. Deze kop is trouwens niet bedoeld om op een goedkope manier je aandacht te trekken; ik bedoel het heel serieus. Mijn achterliggende gedachte is namelijk deze: wat zou het mooi zijn als mensen hun bijzondere ervaringen en belangrijke levenslessen met elkaar delen. En dan bij voorkeur een beetje op tijd, dus voordat ze doodgaan… Want dan hebben we er ook écht iets aan, dan kunnen we van elkaar leren.

Leren leven

Ik wil graag starten met delen (en ik hoop velen met mij). Mijn vader was onderwijzer en zijn vader – die ik nooit heb gekend – was hoofdonderwijzer. Iets in mijn bloed of genen wil blijkbaar ook onderwijzen, leren, delen en vertellen. En dan niet hoe je kunt rekenen of schrijven, maar hoe je kunt leven!

Delen is vermenigvuldigen

Ik heb de wijsheid niet in pacht, maar iedereen – en dus ik ook – is uniek en kan zijn ervaringen, levenslessen en talenten delen. En dan bedoel ik zaken die er écht toe doen. Ervaringen die je leven hebben veranderd of gebeurtenissen die je diep van binnen raken.

Het diepe in duiken

Mijn ervaring is dat veel mensen hier wat huiverig voor zijn en liever op de oppervlakte blijven. Gesprekken die ‘dieper’ gaan dan het weer of voetbal schrikken vaak af, terwijl juist die gesprekken zeer waardevol (kunnen) zijn. Het enige wat er van je wordt gevraagd, is je open te stellen voor de ander. Durf je kwetsbaar op te stellen, ook als je hiervoor je schaamte moet overwinnen. En ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Laat ‘ze’ praten

Dat geldt ook voor mij. Het schrijven van deze eerste blog, bijvoorbeeld, maakt mij best onzeker. Bang zelfs. Al mijn negatieve gedachten hadden er makkelijk voor kunnen zorgen dat deze blog nooit zou zijn verschenen. Want wat zullen ‘ze’ ervan vinden? Hoe praten ‘ze’ erover als ik er niet bij ben? Ze gaan je in het beste geval een dromer vinden, of anders toch zeker een watje, een softie. Zo’n zweverig type, dat compleet los staat van de werkelijkheid.

Wees wie je bent

Mensen mogen vinden wat ze willen. Maar ik weet dat ik met beide benen op de grond sta, misschien zelfs wel steviger dan ooit. Meer en meer in balans. Inmiddels heb ik geleerd dat het niet belangrijk is wat anderen van je vinden. Ik las ooit eens een kaartje met daarop de tekst ‘Wees wie je bent, dat is alles’. Die raad heb ik opgevolgd. En ik durf ook echt steeds meer te zijn wie ík ben. Met een open hart, zonder muurtjes eromheen. Ik hoef niet meer te zijn wie anderen vinden dat ik ben of zou moeten zijn. Ik hoef me niet druk te maken om mijn imago, ik kan me beter richten op mijn identiteit. De meest bewonderde mensen op aarde zijn vaak de meest authentieke. Mijn doel is niet om bewonderd te worden, maar wel om authentiek te zijn. Echt en oprecht. Met mijn gevoel en verstand in balans.

Deel je mening en ideeën!

Blogs horen niet zo lang te zijn, volgens mij, en ik heb nu nog niet eens een bijzondere persoonlijke ervaring of levensles gedeeld, terwijl dat de insteek was. Of heb ik dat ondertussen tóch gedaan?

Ik vind het erg leuk als je een reactie achterlaat. Bij voorkeur nog voor ik doodga. Eén voorwaarde: hij moet écht zijn, oprecht, authentiek.

Edwin

---

Nieuwe blogs publiceer ik voortaan op www.deschatvinder.nl!

---